بررسی رابطه پوشش گیاهی با خاک در اراضی شور استان قم

در این تحقیق رابطه ی پوشش گیاهی و خاک در اراضی شور استان قم مورد مطالعه قرار گرفت. این منطقه که در مرکز ایران قرار دارد؛ دارای مساحت 14631 کیلومترمربع با احتساب سطح دریاچه نمک می باشد. در این مطالعه به-منظور تفکیک اولیه جوامع گیاهی از روش فیزیونومیک- فلوریستیک- اکولوژیک و برای مطالعه ی پوشش گیاهی منطقه از روش کوادرات گذاری استفاده شد. در این بررسی از کوادرات هایی با ابعاد10 ×10 و به تعداد 10 عدد برای هریک از تیپ های گیاهی بهره گیری شد. برای مستقر کردن کوادرات ها در یک جامعه از روش نمونه برداری تصادفی طبقه بندی-شده استفاده شد. در این مطالعه 11 عامل مربوط به خاک در 48 تیپ مرتعی مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از روش آنالیز خوشه ای13 جامعه ی گیاهی در منطقه تفکیک شد. به منظور تعیین اثر عوامل محیطی بر استقرار پوشش گیاهی از روش رسته بندی CCA(آنالیز تطبیقی متعارفی) با استفاده از نرم افزار CANOCO استفاده شد. نتایج رسته-بندی نشان داد که عوامل محیطی مانند هدایت الکتریکی، آهک، سدیم، گچ، پتاسیم و کلسیم بیشترین نقش را در استقرار و گسترش جوامع گیاهی منطقه مورد مطالعه دارند. همچنین گیاهان تیره اسفناجیان در مقایسه با گیاهان تیره گندمیان، از مکانیزم های مقاومت به شوری کارآمدتری برخوردار می باشند. در شوره زارها با تغییرات تدریجی در رطوبت خاک، منطقه بندی گونه ها و تیپ های مختلف گیاهی به صورت نوارهای موازی درمی آیند. پس وجود پستی بلندی های هر چند ناچیز در سطح زمین، از عوامل مهم تغییر شرایط شیمیایی و فیزیکی خاک بوده و طبیعتا باعث شکل گیری رویشگاه های خاص برای گونه های گیاهی مختلف می شود.