آگاهی واج شناختی در کودکان دچار لکنت و بدون لکنت 8-4 سال شهر تهران

از دیدگاه رشدی، ارتباط بین زبان و لکنت به دلیل این که به طور کلی شروع لکنت هم زمان و منطبق است با دوره سریع رشد زبانی کودکان، موضوع قابل توجهی است. آگاهی واج شناختی نمونه ای از عملکرد زبانی است که هم زمان با زبان رشد می کند و زیربنای مهارت های گفتاری و شنیداری است. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین لکنت و آگاهی واج شناختی و توجه به این مهارت در روند ارزیابی و درمان لکنت بود.
مطالعه حاضر به صورت مقطعی مقایسه ای روی 53 کودک 8-4 ساله شهر تهران انجام شد. برای نمونه های مورد بررسی ابتدا تشکیل پرونده توسط آزمونگر از درمانگر و والدین و مربیان به عمل آمد. سپس صدای کودکان لکنتی ضبط شده و آنگاه اجرای پژوهش با استفاده از آزمون آگاهی واج شناختی انجام شد. پس از آن اطلاعات به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در امتیاز آزمون آگاهی واج شناختی بین گروه های لکنتی و غیرلکنتی به طور کلی و نیز در زیرگروه های سنی تفاوت معنی دار وجود داشت(p<0/05). کودکان لکنتی با شدت های مختلف در کسب امتیاز تفاوت معنی داری را نشان ندادند. کودکان کمتر از چهار سال کمترین امتیاز و کودکان بزرگ تر از هفت سال بیشترین امتیاز را کسب کردند و این اختلاف معنی دار بود(p<0/05).
به نظر می رسد در ارزیابی و درمان کودکان لکنتی باید توانمندی آگاهی واج شناختی و عوامل سن، نوع و شدت لکنت مورد توجه قرار گیرد.