اثر غلظت های مختلف تنظیم کننده های رشد بر باززائی و پرآوری شاخساره ارقام توت فرنگی (Fragaria ananassa Duch.)

این پژوهش به منظور بررسی باززایی و پرآوری شاخساره نوک روندک (Runner) توت فرنگی انجام شد. بر این اساس نوک روندک (5-4 میلی متر) گیاهان مادری ارقام کردستان، پاروس و کامارسا پس از ضدعفونی، بر روی محیط های کشت MS همراه با ترکیبات تنظیم کننده های رشد بنزیل آدنین (BA) در چهار غلظت 25/0، 5/0، 1 و 2 میلی گرم در لیتر و چهار غلظت صفر، 1/0، 25/0 و 5/0 میلی گرم در لیتر ایندول بوتریک اسید (IBA)، کشت شدند. نوع و غلظت تنظیم کننده های رشد و رقم بر روی باززایی شاخساره نقش حیاتی داشتند. بیش ترین درصد باززایی و تعداد شاخساره در هر سه رقم در محیط حاوی 1 میلی-گرم در لیتر BA + 25/0 میلی گرم در لیتر IBA به دست آمد. در این محیط تعداد شاخساره و درصد باززایی در ارقام کردستان (13/13 شاخساره و 33/92 درصد)، پاروس (76/10 شاخساره و 33/89 درصد) و کامارسا (15/12 شاخساره و 16/80 درصد) حاصل شد. برای پرآوری، شاخساره های با سن چهار هفته حاصل از ریز نمونه نوک روندک در محیط کشت MS همراه با ترکیبات هورمونی بنزیل آدنین (BA) در سه غلظت 25/0، 5/0 و 1 میلی گرم در لیتر و سه غلظت صفر، 25/0 و 5/0 میلی گرم در لیتر GA3 زیرکشت شدند. بهترین واکنش نسبت به پرآوری شاخساره در محیط کشت MS همراه با 5/0 میلی گرم در لیتر BA مشاهده شد، که در ارقام کردستان، پاروس و کامارسا به ترتیب تعداد 47/34، 46/28 و 25/30 شاخساره در هر ریزنمونه ظاهر شدند. با این حال، بیش ترین تعداد شاخساره های قابل برداشت در ارقام کردستان، پاروس و کامارسا به ترتیب 32/21، 84/17 و 59/18 در هر ریزنمونه و بالاترین میانگین طول شاخساره در 5/0 میلی گرم در لیتر BA +25/0 میلی گرم در لیتر GA3 ثبت شد.