درآمدی بر نگرش اسلام و حقوق بین الملل بشردوستانه در حفظ محیط زیست

هدف اصلی از حفاظت محیط زیست در منابع اسلامی و اسناد بشردوستانه، پرهیز از آسیب رساندن به عناصر طبیعی است. محیط زیست موهبتی است الهی که استفاده مفید و صیانت از آن می تواند اثرات رو به رشدی در زندگی انسان و ارتقاء کرامت انسانی داشته باشد. احکام اسلامی و اسناد حقوق بین الملل بشردوستانه به قواعد مرتبط با حفظ محیط زیست که هدف آنها منافع مشترک بشریت است، توجه ای ویژه داشته و ابراز می دارند که حق بر محیط زیست، تکلیف و مسئولیت در برابر محیط زیست را به همراه دارد. از این رو، هر عملی که مغایر با منافع مشترک بشریت باشد، باید مورد پیگرد قرار گیرد. ریشه حقوق بشردوستانه، مساله کرامت انسانی است. قرآن کریم در آیه 70 سوره مبارکه اسراء «و لقد کرمنا بنی آدم» بر این اصل آفرینش تاکید دارد که بشریت مورد تکریم خداوند است. یکی از وظایف اصلی بشر حفظ جان است که این مهم جز با زیستن در محیطی ایمن و سالم، امکان پذیر نمی باشد. اهمیت حفظ محیط زیست برای جامعه بشری و افزایش روز افزون مخاطراتی که به واسطه مخاصمات مسلحانه و پیشرفت تکنولوژی، این عنصر طبیعی را در معرض تهدید قرار می دهد، اندیشه حمایت از محیط زیست را در جامعه بین المللی مطرح کرد که با فعالیت های تابعان حقوق بین الملل، موضوع بسیاری از کنوانسیون ها و منابع متعدد بین المللی قرار گرفت. در یک کلام می توان چنین نتیجه گیری کرد که در منابع معتبر اسلامی و اسناد بشردوستانه بر حفظ محیط زیست تاکید ویژه ای گردیده و افراد را به ویژه در زمان مخاصمات مسلحانه از تخریب محیط زیست بر حذر می دارد.