اثربخشی درمان شناختی رفتاری در جلوگیری از عود اختلال دوقطبی

مطالعه اثربخشی درمان شناختی رفتاری در جلوگیری از عود اختلال دوقطبی. طرح پژوهش شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه هدف شامل بیماران سرپایی بهبود یافته از اختلال دوقطبی نوع І مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین تهران بودند که با وجود تجویز تثبیت کننده های خلقی دچار عودهای متناوب بودند. از این بین با روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 14 بیمار دوقطبی نوع I، به طور تصادفی در گروه درمان شناختی رفتاری یا گروه گواه قرار گرفتند. هر دو گروه درمان و گواه تثبیت کننده های خلقی دریافت می کردند. به علاوه، گروه درمان به طور میانگین 14 جلسه درمان شناختی رفتاری دریافت کردند. از مقیاس های مانیای یانگ، افسردگی و اضطراب همیلتون و پایبندی دارویی موریسکی استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از کواریانس و آزمون t جفتی تحلیل شد. گروه آزمایش در علائم افسردگی و اضطراب کاهش قابل ملاحظه نشان دادند. در علائم مانیا و پایبندی دارویی تفاوت معناداری میان دو گروه وجود نداشت. افزودن درمان شناختی رفتاری به دارودرمانی به بهبود علائم در بیماران دوقطبی منجر می شود.