مقایسه نتایج درمان شکستگی های ناپایدار حلقه لگنی به دو روش جراحی و غیر جراحی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های امام خمینی (ره) و رازی اهواز

هدف از انجام این پژوهش مقایسه نتایج درمانی شکستگی های ناپایدار حلقه لگنی به دو روش جراحی و غیرجراحی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های امام خمینی (ره) و رازی اهواز بود.
این مطالعه به صورت توصیفی - تحلیلی و آینده نگر در مدت 5 سال انجام شد و بیماران 18تا 45 ساله با شکستگی های ناپایدار لگنی(Tile B،C) بستری و توسط دو روش درمان شده اند: 1- جااندازی باز و ثابت کردن داخلی2- جااندازی بسته و کشش استخوانی. کلیه بیماران به طور متوسط 22 ماه تحت پی گیری قرار گرفتند و نتایج بیماران در هر دو گروه براساسMajeed score بررسی گردید.
در مجموع 40 بیمار مطالعه و پی گیری شدند، در گروه با درمان جراحی میانگین امتیاز در شکستگی نوعB 53/7 ± 55/83 (خوب) و در نوعC 36/12±81/75 (خوب) بود. در گروه با درمان کشش متوسط امتیاز در شکستگی های نوع =B01/9±36/78 و در نوعC =3/8±11/64 (متوسط) بود. میانگین اسکور در کل بیماران در گروه جراحی و غیرجراحی به ترتیب 11/11± 3/79 و 19/11± 95/71 بود که اختلاف معنادار را نشان می دهد. (044/0 =P) درمان جراحی و غیرجراحی های شکستگی های Tile B نتایج عملکردی مشابه و قابل قبولی دارد. ولی در شکستگی های نوع Tile C، درمان جراحی، نتایج عملکردی بهتری نسبت به درمان غیرجراحی داشت.