مروری بر انواع فئوهایفومایکوزیس ایجاد شده توسط قارچ های سیاه

قارچ های سیاه به صورت گندروی بر روی مواد گیاهی زنده یا مرده ساکن هستند اما بیشتر آن ها ساکن خاک می باشند. بیش از 150 گونه و 70 جنس از قارچ های سیاه در بیماری های انسان و حیوان دخالت دارند. سندرم های بالینی متنوعی توسط قارچ های سیاه براساس یافته های بافت شناختی ایجاد می شوند که شامل کروموبلاستومایکوزیس، فئوهایفومایستوما و فئوهایفومایکوزیس می باشند. فئوهایفومایکوزیس به بیماری های ایجاد شده توسط قارچ های تیره از جنس های مختلف اطلاق می شود که شامل: بیماری آلرژیک، عفونت سطحی، عفونت موضعی عمقی، عفونت ریوی، عفونت سیستم عصبی مرکزی و عفونت منتشره می باشند. عفونت سیستم عصبی مرکزی به عنوان فرم کشنده فئوهایفومایکوزیس در افراد با ایمنی سالم به شمار می رود. مهم ترین قارچ های سیاه دارای اهمیت پزشکی، در راسته کتوتریال ها مثل گونه های اگزوفیالا، گونه های کلادوفیالوفورا و گونه های رینوکلادیلا قرار دارند. روش های استاندارد و رایج جهت تشخیص شامل: آزمایش میکروسکوپی مستقیم، رنگ آمیزی های هسیتوپاتولوژی جهت اثبات تهاجم بافتی، یافته های رادیوگرافی و سی تی اسکن می باشد. اخیرا برای تشخیص سریع تر عفونت های قارچی تهاجمی با حساسیت و اختصاصیت بالا، روش های مولکولی بر پایه PCR توصیه شده است. درمان بسیاری از این عفونت ها با استفاده از داروهای تری آزول جدید مثل ووریکونازول که بیشترین فعالیت in vitro علیه این قارچ ها را دارند انجام می گیرد.