بررسی برخی عوامل موثر بر کوتاه قدی در کودکان شهر تهران

کوتاه قدی یکی از جلوه های بارز تغذیه و بهداشت ناکافی در طولانی مدت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی برخی عوامل موثر بر کوتاه قدی در کودکان کلاس اول شهر تهران انجام پذیرفت.
در این مطالعه مورد شاهدی (Case-control)، از میان3147 کودکی که قد آنها در 5 منطقه شهر تهران با روش های استاندارد اندازه گیری شده و کوتاهی قد بر اساس نمایه قد برای سن (کمتر از صدک5) در مقایسه با جداول CDC 2000 تعیین شده بود، با استفاده از نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای، 86 نفر از کودکان کوتاه قد (گروه مورد) و 308 نفر از کودکان غیر کوتاه قد سالم (گروه شاهد)، بر اساس دارا بودن شرایط ورود به مطالعه انتخاب شدند. پرسشنامه های مربوط به وزن و قد زمان تولد کودک و مدت تغذیه با شیر مادر و وضعیت دموگرافیک خانوار برای هر یک از نمونه ها تکمیل گردید. سپس اطلاعات مربوطه از پرسشنامه استخراج و با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 14 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
به طور کلی شیوع کوتاه قدی 7/3 درصد بود. درکودکان کوتاه قد میانگین وزن هنگام تولد (6/0±9/2) کیلوگرم و مدت تغذیه با شیر مادر(7/8±4/ 17) ماه بود که به طور معنی داری از کمتر از کودکان غیر کوتاه قد بوده (به ترتیب 5/0±2/3 کیلوگرم و 7/7±20 ماه) بود (05/0P<). همچنین والدین کودکان کوتاه قد نسبت به والدین گروه شاهد، دارای سطح تحصیلات کمتری بوده اند (05/0P<). آنالیز رگرسیون چند متغیره نشان دادکه نسبت شانس کوتاه قدی درکودکان با وزن هنگام تولد کمتر از 3 کیلوگرم نسبت به سایر کودکان 6/4 برابر (7/14-4/1:OR 95%;(CI= و در کودکان تغذیه شده با شیر مادر به مدت کمتر از 3 ماه، 3/3برابر کودکانی بودکه بیشتر از 3 ماه با شیر مادر تغذیه شده بودند (2/9-1/1:OR 95% (CI=.
شیوع کوتاه قدی در کودکان درسطح نسبتا پایینی قرار داشته است و مراقبتهای بهداشتی اولیه در دوران بارداری و تغذیه سه ماهه اول زندگی مهمترین عوامل موثر بر وضعیت کوتاه قدی به شمار می رود.