رابطه تاب آوری با پنج عامل بزرگ شخصیت

این پژوهش با هدف تعیین رابطه تاب آوری با پنج عامل بزرگ شخصیت اجرا شد. پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری همه ساکنان شهرستان مبارکه استان اصفهان در سال 1390 بودند که به طریق نمونه گیری در دسترس 57 مرد و 48 زن انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC، 2003) و پرسشنامه پنج عاملی شخصیت نئو (کاستا و مک کری، 1990) بود. داده ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه (شیوه همزمان) تحلیل شد. یافته ها نشان داد تاب آوری با روان رنجورخویی رابطه منفی قوی (01/0> P) و با برون گرایی و وجدان گرایی رابطه مثبت (01/0> P) دارد و بین تاب آوری با گشودگی و توافق رابطه معناداری وجود ندارد. تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که فقط روان رنجورخویی پیش بینی کننده معنادار تاب آوری در این گروه بوده است (001/0> P).