ایران، ترکیه و انقلاب های عربی

هدف اصلی این نوشتار، بررسی و تحلیل مواضع سیاسی و ایدوئولوژیک دو کشور ایران و ترکیه در قبال انقلاب های عربی است. انقلاب های عربی تا چه اندازه بر چگونگی سطح همکاری ها و اختلاف های دو کشور تاثیرگذار بوده است؟ به تبع؛ سیاست عثمانی گری جدید ترکیه پس از روی کارآمدن اسلام گراها به عنوان قرائت و گفتمان جدید سیاست خارجی ترکیه، بر ساحت روابط آنکارا- تهران تاثیر عمیقی گذاشته است. به معنای دقیق کلمه این سیاست جدید و آفاق استثناگرایانه ترکی، در قاموس راهبرد اسلام گرایان حزب عدالت و توسعه در این کشور تا حد زیادی کنشگری و قدرت درحال ظهور ایران را در خارمیانه با چالشی جدید روبرو کرده است. از همین منظر، فرضیه اصلی این نوشتار این گونه مطرح می شود که، گفتمان عثمانی گری جدید ترکیه در قبال انقلاب های عربی اخیر منطقه باعث تناقض های رفتاری دو کشور در محیط سیاسی و امنیتی جدید خاورمیانه شده است.