پدیدارشناسی و سنخ شناسی مخالف خوانی های احمد شاملو
نویسنده:
چکیده:
یکی از شکل های بودن، اندیشیدن و آفریدن، مخالف خوانی است که در چالش با «دیگری» آشکار می شود. مخالف خوانی قرائت و بدخوانی کنش و ساختار اندیشه های آفریده دیگری است. مهم ترین فرضیه های تحقیقی مقاله این است که آشکارترین وجه پدیدارشناختی شعر معاصر ایران، مخالف خوانی است و احمد شاملو بارزترین شاعری است که با روش های مخالف خوانی، نه تنها به ساختارهای نو دست می یابد؛ بلکه این روش ها را در سایر فعالیت های فرهنگی خود استمرار می دهد. این مقاله از دو بخش تشکیل شده است. در بخش نخست، مفهوم مخالف خوانی به شکل پدیدارشناختی توصیف می شود که چگونه براساس تقابل، گفت وگو و تخاصم شکل می گیرد و به فهم و آفرینش ساختارهای زبانی، فرهنگی و زیبایی شناختی منجر می شود. در بخش دوم، براساس مبانی نظری به دست آمده، به سنخ شناسی انواع مخالف خوانی های احمد شاملو می پردازد. این مقاله به این نتیجه رسیده است که شاملو مخالف خوانی های خود را به چهار روش آشکار می کند: واژگون سازی، بازی با ساختارها، تابوستیزی و اسطوره سازی کلیدواژگان
کلیدواژگان:
زبان:
فارسی
انتشار در:
در صفحه:
103
لینک کوتاه:
magiran.com/p1075579
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یکساله به مبلغ 1,390,000ريال میتوانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.
In order to view content subscription is required
Personal subscription
Subscribe magiran.com for 70 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!