مقایسه آزمایشگاهی اثر ضدپوسیدگی عصاره پلی فنول چای سبز با دهانشویه فلوراید 05/0%، کلرهگزیدین 2/0% و ترکیب فلوراید-کلرهگزیدین

دهانشویه ها در کنار سایر روش های پیشگیری از پوسیدگی در کاهش پوسیدگی نقش مهمی دارند. هدف از انجام این مطالعه مقایسه آزمایشگاهی اثر ضدپوسیدگی عصاره پلی فنول چای سبز با دهانشویه فلوراید 05/0%، کلرهگزیدین2/0% و ترکیب فلوراید-کلرهگزیدین بود.
در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی، 50 دندان پره مولر به صورت جداگانه در لوله های آزمایش حاوی محیط پوسیدگی زا (استرپتوکوک موتانس، لاکتوباسیل و 3 میلی لیتر محلول سوکروز 20%) قرار گرفتند. هر کدام از لوله های حاوی دندان به صورت اتفاقی بر حسب نوع دهانشویه در 5 گروه آزمایشی (10=n) شامل نرمال سالین، محلول10% پلی فنول چای سبز، فلوراید 05/0%، کلرهگزیدین 2/0% و محلول کلر هگزیدین-فلوراید قرار گرفتند و هر 24 ساعت یک بار با 5 میلی لیتر از دهانشویه مربوطه شستشو داده شدند. بعد از 21 روز، عمق پوسیدگی هر دندان با استفاده از میکروسکوپ نوری پلاریزه اندازه گیری گردید. تحلیل آماری داده ها به وسیله نرم افزار SPSS با ویرایش 13 و آزمون های کولموگرو اسمیرنو، آنالیز واریانس یک سویه و توکی در سطح معنی داری 05/0 انجام شد.
میانگین و انحراف معیار عمق پوسیدگی در گروه های اول تا پنجم به ترتیب43/16±194، 94/17±175، 34/9±142، 27/13±155 و 57/8±144 میکرومتر بود. آزمون واریانس یک طرفه نشان داد که گروه ها با هم اختلاف معنی داری دارند (001/0P<). تست توکی نشان داد که هرچند عمق پوسیدگی در گروه های 1 و 2 تفاوت معنی داری نداشت (205/0=P) ولیکن به صورت معنی داری بیشتر از گروه های 3 تا 5 بود (001/0>P). عمق پوسیدگی در گروه های 3، 4 و 5 نیز تفاوت معنی داری نشان نداد.
براساس نتایج این مطالعه محلول فلوراید-کلرهگزیدین بیشترین اثر ضدپوسیدگی را داشت. از آنجا که اثر ضدپوسیدگی زایی چای سبز تفاوت معنی داری با نرمال سالین نداشت و همچنین به صورت معنی داری کمتر از دهانشویه های کلرهگزیدین و فلوراید بود استفاده از آن به عنوان دهانشویه نیاز به مطالعات بیشتری دارد.