ناسازواری هنری در شعر امل دنقل

از جمله ویژگی های زبانی شعر امل دنقل، «هنر ناسازواری» است که غالبا با فراخوانی میراث ادبی و تاریخی – دینی و دگرگونی آن ها با دلالت های معاصر، به صورت متناقض بیان می شود. هدف بنیادی امل دنقل از به کارگیری این گونه ی زبانی، بیان اوضاع و شرایط سیاسی شکست حاکم بر مصر است که شاعر با شم قوی سیاسی دنبال کشف، نقد و اصلاح آن ها است. احساس تناقض دنقل، ریشه در گذشته ی پرفراز و نشیب تولد و نمو ناهنجار سیاسی اش دارد، اما در کنار آن، تقارن حیات شعری سیاسی وی همراه رشد این فن، به پیشدستی اش در گزینش این جادوی زبانی برای بیان مقاصد خودکمک کرد. او با چنگ زدن به میراث عربی دنبال مجالی بود که گذشته طلایی را در مقابل شکست حاضر عربی قرار داده تا تفاوت شرایط فعلی را با وضعیت آرمانی پررنگ کند. وی زبان ناسازواری را در سه سطح لفظی و جمله و خصوصا اندیشه، به کار گرفت و با دگرگونی در متون دینی و ادبی میراثی و ایجاد ارتباط بینامتنی بین متن غایب و متن حاضر که بیشتر از نوع حوار است، شورشی فکری-زبانی را در قالب ادب پایداری به پا داشت در این مقاله، پژوهشگر به دنبال کشف دامنه ی تاثیر شرایط سیاسی اجتماعی جامعه مصری-عربی بر ساختار زبان شعر امل دنقل با هدف نشان دادن میزان توفیق هنر ناساز شاعر به عنوان عنصر غالب زبانی در نقد شرایط سیاسی دهه های شصت و هفتاد قرن بیستم است.