تاثیر الگوی حرکتی و شدت فعالیت بدنی بر میزان و نوع پروتئین اوری ورزشی در مردان جوان فعال

پروتئین اوری ورزشی پدیده ای خوش خیم و زودگذر در میان ورزشکاران است، که بیش از مدت به شدت و نوع فعالیت وابسته می باشد. مطالعات فراوانی در رابطه با پروتئین اوری ورزشی شده، اما در رابطه با بررسی همزمان اثر الگوی حرکتی و شدت های زیر بیشینه فعالیت بدنی بر میزان دفع ادراری پروتئین، مطالعات محدودی وجود دارد. لذا بر آن شدیم تا تاثیر الگوی حرکتی و شدت فعالیت بدنی را بر میزان و نوع پروتئینوری بررسی نماییم.
در یک کارآزمایی نیمه تجربی 10 مرد جوان فعال، پروتکل های تمرینی شامل 3 الگوی حرکتی متفاوت (گام زن، چرخ کارسنج ثابت، نوار گردان) را در دو شدت زیر بیشینه (70 و 85 درصد MHR) در روزهای جداگانه انجام دادند. میزان دفع آلبومین(Alb)، پروتئین تام، کراتینین و بتا دو میکروگلوبولین(β2-m) قبل و بعد از فعالیت جمع آوری شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری تک متغیره واریانس با اندازه گیری های مکرر، آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون تی تست زوجی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند.
تفاوت معنی داری در میزان دفع پروتئین در ادرار، به دنبال فعالیت با سه الگوی حرکتی در دو شدت متفاوت دیده نشد. (05/0 P≤) تنها کراتینین بعد از فعالیت با گام زن با شدت 85% ضربان قلب بیشینه افزایش معناداری نشان داد (05/0 P≤)که احتمالا می تواند ناشی از به کارگیری توده عضلانی بیشتر به طور همزمان باشد.
نتایج این مطالعه نشان داد، الگوهای حرکتی متفاوت در شدت های زیر بیشینه تاثیر چندانی بر پروتئین اوری ورزشی نداشته و محرکی برای تاثیر عوامل اثر گذار بر پروتئین اوری ورزشی نمی باشند. لذا پیشنهاد میگردد جهت حفظ سلامت جسمانی افراد، به طور منظم و مرتب از تجهیزات کارسنجی استفاده گردد