بررسی تعامل دو مفهوم شهروندی و امنیت اجتماعی

امنیت اجتماعی (در دو بعد عینی و ذهنی) در جامعه نیازمند دو عنصر حقوق افراد و تکالیف آنها می باشد و این عناصر اجتماعی امروزه در ذات مفهوم اخلاق شهروندی قرار دارد؛ شهروندی، شامل: «مسئولیت پذیری شهری، قانون مند بودن شهروندان، هنجارپذیری از الگوها» می شود و مسئله حاضر این است که تا چه اندازه افراد جامعه با حقوق و وظایف شهروندی آگاهند و مجموعه این عوامل در تقویت امنیت اجتماعی موثرند.
این پژوهش به لحاظ نوع روش تحقیق، از نوع تحقیقات رابطه ای است که در دو سطح توصیفی و تحلیلی تبیین گردیده است.در آن برای رسیدن به اهداف تحقیق از دو روش اسنادی و پیمایشی (تکنیک پرسشنامه)استفاده شد.جامعه آماری تحقیق شامل ساکنان بالای 15 تا 65 سال شهر قزوین می باشد که تعداد 400 نفر بر طبق فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند.
یافته های تحقیق نشان می دهد که عناصر سازنده اخلاق شهروندی در دو بعد 1- حقوق شهروندی (شامل احساس عدالت و برابری در جامعه، فضای مناسب اخلاق عمومی در جامعه و رضایت از عملکرد مسئولان) و 2- وظایف شهروندی (شامل رعایت انضباط اجتماعی، تعهد درونی نسبت به انجام شغل و وظایف محوله و احساس مسئولیت در قبال دیگران) دارای همبستگی 74 درصد با سرمایه اجتماعی می باشند. مقدار ضریب تعیین یا برآورد واریانس متغیر سرمایه اجتماعی توسط مجموعه متغیرهای شهروندی نیز برابر با 56 درصد می باشد (56/0=R2).
بر طبق نتایج برای شکل گرفتن امنیت اجتماعی در جامعه، لازم است که شهروندی تعریف و رعایت گردد.در عصر حاضر، شهروندی یک ضرورت اجتماعی است که به صورت سازه اجتماعی ناشی از بسترهای اجتماعی و فرهنگی جامعه همراه با تنوع فرهنگ ها، معانی مختلفی را در جامعه شکل می د هد؛ بر این اساس به طور کلی شهروندی و امنیت اجتماعی یک نوع قرارداد متقابل اجتماعی و یک سلسله حقوق متقابل «دولت بر مردم و مردم بر دولت» است.