بررسی همبستگی هوش معنوی با برخی از عوامل جمعیت شناسی و آموزشی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان

هوش معنوی نوعی سازگاری و رفتار حل مشکل است که فرد را در جهت هماهنگی با پدیده های اطراف و دستیابی به یکپارچگی درونی و بیرونی یاری می نماید و باعث بهبود عملکرد می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین همبستگی هوش معنوی با برخی از عوامل جمعیت شناسی و آموزشی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان انجام شد.
این پژوهش توصیفی-همبستگی در سال 1390 روی 282 نفر از دانشجویان علوم پزشکی با روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام شد. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه مشخصات جمعیت شناسی و آموزشی و پرسشنامه هوش معنوی شامل چهار حیطه «تفکر عمومی و اعتقادات»، «توانایی مقابله با مشکلات»، «سجایای اخلاقی» و «خودآگاهی، عشق و علاقه» انجام شد. اعتبار این پرسشنامه از طریق اعتبار ملاکی و پایایی آن با استفاده آلفای کرونباخ 85/0 مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 با سطح معنی داری (05/0P<) انجام شد.
میانگین سن افراد شرکت کننده در پژوهش 70/1±17/20 سال و 76 درصد آنان مونث بودند. میانگین و انحراف معیار نمره هوش معنوی واحدهای مورد پژوهش 43/0±46/2 از پنج امتیاز لیکرت بود. همچنین میانگین و انحراف معیار «تفکر عمومی و اعتقادات» 56/0±13/2، «توانایی مقابله با مشکلات» 62±90/2، «سجایای اخلاقی» 45/0±20/2، «خودآگاهی، عشق و علاقه» 64/0±59/2 بود. اگرچه میانگین نمره هوش معنوی دانشجویان پسر 36/0±58/2 اندکی از دانشجویان دختر 28/0±51/2 بیشتر بود، اما تفاوت آماری معنی داری بین دو جنس مشاهده نشد. بین متغیرهای سن، وضعیت تاهل، قومیت، رشته تحصیلی و معدل با نمره هوش معنوی ارتباط آماری معنی داری یافت نشد.
میانگین نمره هوش معنوی دانشجویان در حیطه «توانایی مقابله با مشکلات» بیشترین نمره را نسبت به سایر ابعاد دارا بوده است.