تاثیر روش تدریس پردازشی و روش تدریس برون داد- محور بر توانایی تفسیر و تولید ساختار سببی در زبان انگلیسی

هدف از انجام این تحقیق، مقایسه روش تدریس پردازشی (PI)، روشی درون داد محور در آموزش گرامر زبان دوم که توسط وان پاتن (1996) ارائه شد، با نوعی روش تدریس برون داد–محور (OI) بود تا تاثیر نسبی آنها را بر توانایی فراگیران در تفسیر و تولید ساختار سببی زبان انگلیسی ارزیابی کند. برای انجام این تحقیق از طرح تحقیقی پیش آزمون– پس آزمون (تاثیر آنی و دراز مدت) استفاده شد. 151 دانشجو از 4 کلاس به طور تصادفی به 3 گروه آزمایشی PI، OI، EI(که فقط اطلاعات صریح دریافت می کرد) و یک گروه کنترل (C) تقسیم شدند. توانایی دانشجویان بر اساس عملکردشان در انجام فعالیتهای تفسیر و تولید کنترل شده در سطح جمله سنجیده شد. مقایسه ی درون گروهی نشان داد که هر 3 گزینه ی روش تدریس در مقایسه با گروه کنترل منجر به پیشرفت دانش در هر دو نوع فعالیت تفسیر و تولید ساختار گردید اما میزان پیشرفت برای همه یکسان نبود. نتایج مقایسه ی بین گروهی با اظهارات وان پاتن در مورد برتری PI بر OI تنا قض داشت، در حالی که PIو OI به طور یکسان از EI در فعالیتهای تفسیر ساختار بهتر عمل کردند، عملکرد گروه OI نسبت به دو گروه PIو EI در مورد فعالیتهای تولید ساختار بالاتر بود. هیچ تفاوت معناداری بین PI و EI در مورد فعالیت های تولید وجود نداشت. همین نتایج بعد از گذشت یک ماه برای تمامی گروه ها بدست آمد که نشان دهنده ی استمرار تاثیر روش های تدریس بر توانایی تولید و تفسیر ساختار مورد نظر بود.