پرخاشگری و مهارتهای کلامی

این مطالعه به بررسی رابطه میان پرخاشگری بعنوان یکی از مهمترین فاکتورهای شخصیتی و مهارتهای کلامی زبان آموزان ایرانی می پردازد. به منظور بررسی این رابطه ابتدا یک آزمون زبان عمومی (تافل) به 100 دانشجوی زبان انگلیسی که در پایه های مختلف مشغول به تحصیل بودند داده شد. از این میان 73 دانشجو که بر اساس روش های آماری نمره تقریبا مشابهی داشته و به نظر میرسید که در یک سطح باشند به عنوان دانشجویان سطح متوسط وسوژه های اصلی این تحقیق انتخاب شده و مصاحبه شدند(که البته 2 نفر از آنها برای مصاحبه ها حاضر نشدند). از71 نفر باقیمانده خواسته شد که یک پرسشنامه معتبر پرخاشگری که به فارسی ترجمه شده و میزان اعتبار آن نیز سنجیده شده بود را نیزدر روزمصاحبه پر کنند ((Buss & Perry, 1992.. تمام مصاحبه ها ضبط شده و توسط 2 تصحیح کننده تصحیح شد. بر اساس نمراتی که از پرسشنامه پرخاشگری دانشجویان به دست آمد آنها به دو گروه پرخاشگر و غیر پرخاشگر تقسیم شده و میانگین نمرات آنها در مصاحبه ها با استفاده از روش آماری(t- test) مقایسه شد که نتایج آن نشان داد که مهارت کلامی این دو گروه به صورت قابل توجه و ارزشمندی متفاوت است و در نهایت به منظور درک دقیق طبیعت این تفاوت همبستگی میان دو متغیر اصلی مطالعه و همچنین زیر مجموعه های مختلف آن محاسبه شد که نتیجه این محاسبات نشان داد که متغیر مستقل این مطالعه (پرخاشگری) به صورت منفی روی متغیر وابسته مطالعه (مهارت کلامی) تاثیر می گذارد به این معنا که هرچقدر که میزان پرخاشگری زبان آموز بالاتر باشد نمره مهارت کلامی او کمتر می شود. همچنین از میان چهار زیر مجموعه اصلی پرخاشگری عصبانیت و پرخاشگری کلامی بیشتر اجزائ مهارت کلامی را به صورت منفی تحت تاثیر قرار میدهند.