مطالعه و بررسی عوامل اجتماعی موثر بر قاچاق کالا در ایران

یکی ازمشکلات جوامع کنونی،توسعه ناموزون بخشهای اقتصادی، مناطق جغرافیایی، شهری و روستایی و سایر ساختارهای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی این جوامع و در نتیجه عدم تامین نیازها و خواستهای بخش عمده ای از جامعه می باشدکه این وضعیت مسایل و مشکلات گوناگونی را با خود به همراه دارد.
مقاله حاضر برگرفته از پژوهشی در این زمینه است و به تاثیرتوسعه ناموزون اقتصادی- اجتماعی بر قاچاق کالا در ایران می پردازد. ابتدا در بخش نظری با استفاده از برخی نظریه های مرتبط تعدادی فرضیه تدوین و سپس در قسمت تجربی محقق با ساختن پرسش نامه ای پایا با آلفای کرونباخ (23/92) و جمع آوری اطلاعات از جمعیت نمونه از قاچاقچیان با حجم 100 نفر، پیمایشی را به انجام رسانیده است.
نتایج پژوهش بیانگر تاثیر توسعه ناموزون اقتصادی – اجتماعی بر متغیرهای اجتماعی مانند وابستگی اجتماعی و نگرش منفی قاچاقچیان از یک سو و تاثیر متغیرهای اجتماعی (افزایش نگرشهای منفی، کاهش وابستگی اجتماعی، کاهش تعهد اجتماعی و افزایش تعارض ارزشی) بر تکرار اقدام به قاچاق کالا و در نهایت تایید فرضیه اصلی مبنی بر تاثیر توسعه ناموزون اقتصادی – اجتماعی بر تکرار اقدام به قاچاق کالا توسط قاچاقچیان می باشد.
اقداماتی از قبیل:توزیع عادلانه امکانات و فرصتها میان اقشار و مناطق مختلف کشور، اعمال یکسان مقررات برای همه، تاکید رهبران مذهبی بر حرمت شرعی قاچاق کالا، افزودن بر ابعاد حیثیتی واجتماعی مجازاتها، تقویت پیوند میان ملت و دولت، برخی از پیشنهادهای پژوهشگر برای کاهش قاچاق کالا در ایران می باشد.