تجمع فلزات سنگین (مس، سرب و نیکل) در رسوب و دوکفه ای Saccostrea cucullata در ناحیه بین جزر و مدی چابهار

یکی از راه های مناسب برای مطالعه آلودگی دریا به فلزات سنگین مطالعه رسوبات و بی مهرگان ساکن مخصوصا دو کفه ای ها می باشد. به منظور آگاهی از سطح ناپاکی رسوب و دوکفه ای Saccostrea cucullata در سواحل چابهار نسبت به فلزات سنگین (مس، سرب و نیکل) نمونه های رسوب و صدف مورد نظر از پنج ایستگاه (شامل گواتر، بریس، رمین، شهید بهشتی و تیس) برداشت شدند. نمونه ها در اسید غلیظ هضم شد و میزان فلزات مذکور در رسوب و بافت های مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که غلظت عناصر مس، سرب و نیکل در رسوب به ترتیب 96/16-87/15، 79/15-98/10 و 10/17-39/12 میکروگرم بر گرم، بافت نرم صدف به ترتیب 93/289-96/84، 26/5-83/3 و 19/7-05/6 میکرو گرم بر گرم و در بافت سخت نیز به ترتیب 67/16-83/13، 93/14-32/11 و 97/7-47/5 میکرو گرم بر گرم در وزن خشک می باشد. غلظت فلزات سرب و نیکل در رسوب و بافت سخت بطور معنی داری بیشتر از بافت نرم بود. فلز مس در بافت نرم صدف غلظت بالاتری داشت (05/0P<). از نتایج استنباط می شود که تجمع فلزات در بافت های مختلف صدف احتمالا بر اساس ضروری بودن فلزات می باشد. در بین فلزات مورد مطالعه تنها غلظت سرب در بین رسوب ایستگاه های مختلف اختلاف معنی داری داشت (05/0P<). بنظر میرسد که این فلز بیشتر از فعالیت های انسانی منشا میگیرد، حال آنکه فلزات مس و نیکل احتمالا منشا طبیعی داشته باشند. در بین ایستگاه های بررسی شده ایستگاه رمین دارای بیشترین غلظت فلزات مس، سرب و نیکل در بافت های سخت و نرم صدف در بین ایستگاه های مختلف بودند. مقایسه غلظت های بدست آمده با استانداردهای موجود نشان داد که غلظت این فلزات نمی تواند برای حیات آبزیان خطر ساز باشد