بررسی و مقایسه تاثیر بازتوانی قلبی بر تغییرات شاخص های آنتروپومتریک چاقی در مردان دیابتی و غیر دیابتی مبتلا به بیماری عروق کرونری مراجعه کننده به بخش بازتوانی قلبی

یکی از پیامدهای ناشی از چاقی بروز بیماری عروق کرونری و دیابت است. یکی از راه های کاهش چاقی در بیماران عروق کرونری، انجام برنامه های ورزشی است که احتمالا در دراز مدت موجب کاهش چاقی و به دنبال آن بهبود سلامتی می شوند. هدف از این تحقیق، مقایسه ی تاثیر بازتوانی قلبی مبتنی بر تمرینات ورزشی بر شاخص های آنتروپومتریک چاقی در مردان دیابتی و غیر دیابتی مبتلا به بیماری عروق کرونری بود.
71 مرد داوطلب مبتلا به بیماری عروق کرونر در این تحقیق شرکت نمودند (39 بیمار غیر دیابتی و 32 بیمار دیابتی). برنامه درمانی شامل6 تا 8 هفته تمرینات ورزشی با شدت متوسط، شامل 45 دقیقه تمرینات هوازی بر روی تردمیل، دوچرخه ثابت و ارگومتر شانه بود. در هر دو گروه بیماران، شاخص های آنتروپومتریک چاقی (شاخص توده بدن، دور کمر، دور هیپ، نسبت دور کمر به دور هیپ و نسبت دور کمر به قد) درابتدا، میانه و بعد از اتمام بازتوانی اندازه گیری شدند.
در بیماران دیابتی برنامه ی بازتوانی قلبی موجب کاهش معنادار تمامی شاخص های آنتروپومتریک (05/0>P) به جز دور هیپ شد. در بیماران غیر دیابتی برنامه باز توانی قلبی موجب افزایش معنادار شاخص توده بدن BMI (Body Mass Index)، دور کمر و نسبت دور کمر به قد گردید(05/0>P) اما تاثیری بر روی سایر شاخص ها نداشت.
برای کاهش شاخص های آنتروپومتریک چاقی در برنامه باز توانی بیماران غیر دیابتی انجام تمرینات ورزشی به تنهایی کافی نیست.