مقایسه شاخص های پایداری شهر کوچک دهدشت با نظام شهری کشور با تاکید بر توسعه پایدار شهری

توسعه ی پایدار شهری در دهه های اخیر به الگوواره نوین و مسلطی در برنامه ریزی شهری تبدیل شده و هرگونه برنامه ریزی در شهر چنانچه با رویکرد توسعه پایدار طراحی و تدوین نگردد، عملا در دسترسی به اهداف مورد نظر با موفقیت کمتری مواجه خواهد بود. نظریه توسعه پایدار و توسعه پایدار شهری و منطقه ای مستلزم تغییر زیرساخت های سیاسی، اجتماعی، کالبدی و اقتصادی است که باید مدیریت و برنامه ریزی توسعه شهری و منطقه ای بر مبنای چارچوب اصول توسعه پایدار فراهم گردد.
وجود مشکلات ناشی از رشد شهرهای بزرگ، تراکم جمعیت و همچین مهاجرت روستائیان به این شهرها موجب توجه و تاکید برنامه ریزان به تقویت و رشد شهرهای کوچک گردید. مطالعه و بررسی های محققان در کشورهای مختلف جهان نشان می دهد که شهرهای کوچک یکی از موفق ترین نمونه های سکونتگاهی در زمینه تحقق توسعه پایدار است.
مقاله حاضر با هدف تحلیل و مقایسه شاخص های پایداری شهر کوچک دهدشت با مناطق شهری کشور ارایه گردیده است. نوع پژوهش کاربردی- توسعه ای و روش مطالعه تحلیلی و توصیفی است که در آن برای تحلیل داده ها از آزمون های ویلکاکسون و علامت تک نمونه ای در محیط SPSSاستفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که، شهر دهدشت به لحاظ شاخص های توسعه پایدار (زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و کالبدی) از عملکرد مناسبی نسبت به متوسط نظام شهری کشور برخوردار نمی باشد.