ارزیابی پراکنش QT در کودکان با حملات ریسه رفتن

حملات ریسه رفتن یک پدیده ناگهانی و رفلکسی است که در شیرخوارگی و ابتدای طفولیت شایع می باشد. سندروم QT طولانی و اختلالات ناگهانی ریتم باید در تشخیص افتراقی این حملات در نظر گرفته شوند. هدف از این مطالعه بررسی پراکنش QT در کودکان مبتلا به ریسه رفتن می باشد.

در این مطالعه ی مقطعی از 56 کودک مبتلا به ریسه رفتن و 56 کودک سالم EKG گرفته شده و QTd و QT cd در آن ها مطالعه گردید.

در بین کودکان مورد مطالعه 51 نفر (5/45 درصد) پسر و بقیه دختر بوده اند. میانگین سن در کودکان گروه مورد (مبتلا به ریسه رفتن) و گروه شاهد تفاوت آماری معنی داری نداشت (99/0=P). در گروه مورد بیشترین نوع حمله ی ریسه رفتن، سیانوتیک (9/83 درصد)، بیشترین تکرر به صورت هفتگی (7/35 درصد) بوده است. میانگین و انحراف معیار QTd در گروه مورد و شاهد به ترتیب 5/22 ±6/61 و 8/18±1/47 بود. میانگین و انحراف معیار QTcd در گروه مورد و شاهد به ترتیب 6/29±2/104 و 2/18±9/71 بود؛ این مقادیر در گروه شاهد به مراتب کمتر از گروه مورد به دست آمد (001/0>P).

با توجه به نتایج این مطالعه، میزان QTd و QTcd در کودکان مبتلا به ریسه رفتن به مراتب بیشتر از کودکان سالم می باشد و در نتیجه بررسی های دقیق نوار قلب و سندروم QT طولانی در این کودکان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار شده و باید در ارزیابی های اولیه ی این کودکان منظور شود.