مقایسه تاثیر میزوپروستول و دینوپروستون در القای زایمان حاملگی های ترم

میزوپروستول و دینوپروستون آنالوگ های پروستاگلاندین هستند که جهت نرم کردن سرویکس و تحریک انقباضات رحمی جهت نیل به زایمان واژینال مورد استفاده قرار می گیرند. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر و عوارض میزوپروستول و دینوپروستون جهت ختم حاملگی های ترم انجام شده است.

این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بوده و جامعه پژوهش را خانمهای باردار مراجعه کننده به بلوک زایمان بیمارستان بعثت سنندج تشکیل داده اند. تعداد 84 خانم با حاملگی تک قلو، سن حاملگی بیش از 37 هفته، سفالیک و نمره بیشاپ پایین وارد مطالعه شدند. واحدهای مورد مطالعه بصورت تصادفی 25 میکروگرم میزوپروستول ویا 3 میلی گرم دینوپروستون به صورت واژینال به فاصله هر 6 ساعت وحداکثر 2 دوز دریافت کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار 15 SPSS استفاده شد.

نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه از نظر میزان سزارین وجود ندارد. در گروه استفاده کننده از میزوپروستول 2/45% تحت عمل سزارین قرارگرفتند که شامل: 9/57% ضربان قلب غیرطبیعی جنین؛ 3/26% دفع مکونیوم؛ 8/15% عدم پاسخ به میزوپروستول و اینداکشن بود. میزان سزارین در گروه دینوپروستون50% بود که شامل 9/42% ضربان قلب غیر طبیعی جنین؛ 8/23% دفع مکونیوم، 8/23% عدم پاسخ به دینوپروستون و اینداکشن؛ و 5/9% توقف سیر لیبر بوده است. عوارض جنینی در هر دو گروه یکسان بوده است.

نتایج این مطالعه نشان داد که میزان سزارین در هر دو گروه نسبت به سایر مطالعات مشابه بالاتر بوده است. همچنین میزان الگوی ضربان قلب غیرطبیعی جنین و دیسترس جنینی در گروه میزوپروستول بیشتر از گروه دینوپروستون بوده است لذا بررسی های بعدی با تعداد نمونه بیشتر ضروری بنظر می رسد تا اطلاعات بیشتری در مورد کفایت و بی خطری آنها فراهم گردد.