رابطه توکل به خدا و خودکارآمدی با سلامت روان بیماران دیابتی تیپ 2

دیابت شیرین، از بیماری های مزمن شایع جهان و تهدیدکننده سلامت روانی می باشد. عوامل متعددی از جمله تقویت ایمان دینی و افزایش توان خودمراقبتی، در درمان و کنترل عوارض این بیماری موثر است. این پژوهش، با هدف بررسی نقش توکل به خدا و خودکارآمدی بر سلامت روان بیماران دیابتی نوع 2 انجام شده است.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی - تحلیلی از نوع همبستگی، بر روی 204 نفر از بیماران دیابتی نوع 2 که به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند، انجام شد. توکل به خدا، خودکارآمدی و سلامت روان بیماران، با استفاده از پرسشنامه های استاندارد توکل به خدا،DMSES و GHQ-28 اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (ویرایش 13)، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون آماری T-Test و رگرسیون چندگانه در سطح 05/0=α تحلیل شدند.

یافته ها نشان داد که بین دو جنس، از نظر توکل به خدا، خودکارآمدی و سلامت روان، در سطح 05/0P< تفاوت معنی داری وجود ندارد؛ همچنین ضریب همبستگی پیرسون بین توکل به خدا و خودکارآمدی (001/0P< و 45/0=r)، سلامت روان و توکل به خدا (001/0>P و 56/0-=r) و سلامت روان و خودکارآمدی (001/0>P و 44/0-=r) معنی دار بود. تحلیل رگرسیون نشان داد که توکل به خدا و خودکارآمدی، 35% واریانس سلامت روان بیماران دیابتی را تبیین می کند و پیش بینی کننده ای قوی برای آن می باشد.

با توجه به افزایش شیوع دیابت شیرین، این بیماری از مشکلات مهم بهداشتی جهان محسوب می شود؛ بنابراین، مداخله برای افزایش ایمان معنوی و خودکارآمدی در جهت انجام فعالیت های خود مراقبتی، در کاهش آسیب های دیابت مفید خواهد بود.