اثربخشی آموزش تکنیک های تجربی طرحواره درمانی بر روی طرحواره های افراد افسرده

پژوهش حاضر با هدف شناسایی طرحواره های ناسازگار اولیه افراد افسرده و تعیین اثر آموزش و اجرای تکنیک های تجربی بر روی طرحواره های افراد افسرده صورت گرفت. در این پژوهش، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایتصادفی و با اجرای خرده مقیاس افسردگی، از مقیاس 21 سوالی افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21)، 30 نفر به عنوان افراد افسرده و 30 نفر به عنوان غیر افسرده تعیین گردید و سپس پرسش نامه طرحواره های ناسازگاراولیه یانگ (YSQ)بر روی دو گروه اجرا شد و با استفاده از آزمون t طرحواره های دو گروه با یکدیگر مقایسه شد که نتیجه آن نشان داد طرحواره نقص، شکست، وابستگی/ بی کفایتی، انزوای اجتماعی و محرومیت هیجانی در افراد افسرده نسبت به غیر افسرده از شدت بیشتری برخوردار است. در مرحله دوم پژوهش از بین افراد افسرده، دو گروه کنترل (10 نفر) و آزمایش (10نفر) انتخاب گردید. گروه آزمایش تحت آموزش تکنیک های تجربی طرحواره درمانی قرار گرفتند و بعد از پایان جلسات آموزش طرحواره های گروه آزمایش و کنترل با استفاده از پرسش نامه یانگ مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند و داده های حاصل از طریق آزمون لوین و تحلیل کوواریانس با یکدیگر مقایسه شدند که نتایج نشان داد، طرحواره های افراد گروه آزمایش در قیاس با افراد گروه کنترل که تحت آموزش تکنیک های تجربی قرار نگرفته بودند بهبود یافته بود.