بررسی سطح سرمی hsCRP با شدت درگیری عروق کرونر

با توجه به شیوع و روند رو به افزایش بیماری درگیری عروق کرونر و عوارض شناخته شده ابتلا به آن و اهمیت اتیولوژیک آن و گزارشات متناقض از همبستگی بین hsCRP با شدت درگیری عروق کرونر و عدم گزارش از تجربه آن در کشور و به منظور تعیین سطح سرمی hsCRP با شدت درگیری عروق کرونر این تحقیق در بیمارستان طالقانی سال 1389 انجام گرفت.
این تحقیق به روش مقطعی (cross-sectional) انجام گرفت. کلیه بیمارانی که کاندید آنژیوگرافی بوده و معیارهای خروجی را نداشتند مورد مطالعه قرار گرفتند.یافته های آنژیوگرافی بر اساس تقسیم بندی Gensini Score، برحسب شدت بیماری ضعیف کمتر از 10، متوسط 50-10و شدید بالای پنجاه اسکار گروه بندی شدند. از هر نفر 1 سی سی خون محیطی اخذ و پس از لخته شدن به آزمایشگاه منتقل و پس از سانتریفیوژ با کیت ساخت کارخانه DBC-Canada کانادا، میزان hsCRP آنها اندازه گیری و در سه سطح کمتر از یک، یک تا 3 و بیشتر از سه میلی گرم در لیتر طبقه بندی و ارتباط آنها با شدت تنگی عروق کرونر بوسیله آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
این تحقیق روی 85 بیمار انجام گرفت که7/64 %آنها مرد و سن آنها 06/7±7/55 سال بود. شدت بیماری در 1/34 درصد خفیف، 7/37 درصد متوسط، 2/28 درصد شدید بود و سطح سرمی hsCRP در 2/28 درصد کمتر از یک، 1/27 درصد متوسط بین یک تا سه، و در 7/44 درصد سه یا بیش از سه میلی گرم در لیتر بود. با توجه به یافته های این تحقیق میزان hsCRP در بیماران با تنگی متوسط وشدید بطور معنی دار بیشتر از بیماران با تنگی خفیف بود (1./. P<).
به نظر می رسد بین hsCRP سرم با شدت درگیری عروق کرونر ارتباط خوبی وجود داشته باشد. در این مورد انجام یک تحقیق تحلیلی توصیه می شود.