شیوع دیابت، هیپوتیروئیدی و هیپوپاراتیروئیدی در بیماران تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان شهید دکتر محمد جواد باهنر کرج

بتا تالاسمی ماژور، شایع ترین کم خونی ارثی در ایران است. درمان این بیماری، تزریق خون منظم ماهانه می باشد که خود سبب بروز عوارض اجتناب ناپذیری می شود. در این مطالعه سعی شده تا میزان فراوانی بیماری های غددی از جمله دیابت، هیپوتیروئیدی و هیپوپاراتیروئیدی در بیماران تالاسمی، به منظور تشخیص زودرس و انجام اقدامات درمانی و پیشگیرانه تعیین گردد.
طی یک مطالعه مقطعی توصیفی، 206 بیمار تالاسمی ماژور مراجعه کننده به درمانگاه تالاسمی بیمارستان شهید دکتر محمد جواد باهنر کرج از فروردین 1388، لغایت فروردین 1389 مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمایش های لازم از جمله FBS، T4، TSH، Ca، P، PTH و فریتین از پرونده بیماران استخراج شد. نتایج توسط آزمون کای دو و نرم افزار 18 SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
از مجموع 206 بیمار مورد مطالعه، 90 نفر(7/43 %) مذکر و 116 نفر(3/ 56 %) مونث بودند. متوسط سن بیماران 06/ 7 ± 64/19 سال بود. 23 نفر(37/12%) در جمعیت پره دیابت و 19 نفر(22/10%) مبتلا به دیابت قندی بودند. در 38 بیمار(65/20 %) آزمایش های تیروئیدی مختل بود(14 مذکر و 24 مونث). 35 نفر به هیپوتیروئیدی تحت بالینی و 3 بیمار به هیپوتیروئیدی بالینی مبتلا بودند. از 96 بیماری که آزمایش های مربوط به پاراتیروئید را انجام داده بودند، فقط 1 مورد(1%) هیپوپاراتیروئیدی تشخیص داده شدند.
اختلالات غدد درون ریز در بیماران تالاسمی وابسته به تزریق خون شایع بوده و اقدام های پیشگیرانه مانند کنترل منظم آزمایش های غددی، قدم مهمی در پیشگیری و کنترل بیماری های غددی در این بیماران می باشد.