تعیین میزان تماس شغلی در یک معدن سنگ آهن با گرد و غبار سیلیس و مقایسه با استاندارد

گرد و غبار یکی از عوامل مهمی است که باعث بروز بیماری های شغلی تنفسی در بین کارگران می شود. هدف از این مطالعه تعیین تراکم گرد و غبار، درصد سیلیس آن و مقایسه با استاندارد بود.
این مطالعه مقطعی در یکی از معادن سنگ آهن در خراسان رضوی انجام شد. نمونه برداری از گرد و غبار هوا به روشNIOSH 7500 و با استفاده از پمپ نمونه برداری به همراه سیکلون در ناحیه تنفسی کارگران در 52 ایستگاه تعیین شده در قسمتهای مختلف معدن انجام شد. میزان گرد و غبار کل و قابل استنشاق به روش گراویمتری تعیین گردید. تعداد 5 نمونه بالک برای تعیین میزان سیلیس گرفته شد و نمونه های بالک با روش پراکنش اشعه ایکس تعیین مقدار و با استاندارد مقایسه گردید.
بیشترین میزان گرد و غبار قابل استنشاق در قسمت استخراج (کوهبری و حفاری) mg/m3 4/10 و کمترین میزان در قسمت اداری و نگهبانی mg/m35/3 بود. همچنین بیشترین میزان گرد و غبار کل در قسمت سنگ شکن mg/m3 3/94 و کمترین میزان گرد و غبار کل در قسمت اداری mg/m3 6/16 بود. میزان درصد سیلیس در معدن به طور میانگین 5/15درصد بدست آمد. در تمامی بخشهای معدن مقدار گرد و غبار کل و قابل استنشاق چندین برابر میزان استاندارد بود.
میزان گرد و غبار کل و قابل استنشاق در همه قسمتهای معدن با توجه به درصد سیلیس موجود در خاک از حد مجاز استاندارد بالاتر بود. بنابراین لازم است با استفاده از روش های کنترلی فنی مهندسی، مدیریتی و حفاظت فردی اقداماتی جهت کاهش یا حذف مواجهه کارگران صورت پذیرد.