مقایسه مدل های بقای شفایافته آمیخته وایبل، گاما، لگ نرمال و لگ لجستیک در تحلیل بقاء بیمارانی که دیالیز صفاقی سرپایی مداوم (CAPD) می شوند

دیالیز صفاقی یکی از شایع ترین روش های دیالیز است که در بیماران مبتلا به بیماری نارسایی کلیه انجام می شود. اغلب مطالعات عوامل موثر بر بقا را با استفاده از آزمون لگ- رتبه ای و روش کاکس بررسی کرده اند. در این مطالعه امکان استفاده از مدل شفایافته در تحلیل بقا این بیماران را بررسی کرده، و کارایی مدل های بقا شفایافته آمیخته وایبل، گاما، لگ نرمال و لجستیک مقایسه می شود.
تعداد 433 بیمار از بیمارستان های شفا و شریعتی که طی سال های 1376 لغایت 1388، به صورت همگروهی گذشته نگر وارد مطالعه شدند. اثر متغیر های جنس، سن، مرکز درمانی، کلسترول، LDL، HDL، تری گلیسرید، آلبومین، هموگلوبین، کراتینین، FBS، کلسیم و فسفر بررسی شد. از نرم افزارSTATA (11.0) و زیربرنامه CUREREGR جهت تحلیل استفاده شد.
شاخص آکائیک برای مدل وایبل برای تمام متغیرها کمتر از سایر مدل ها می باشد. در مدل چند متغیره، سن و آلبومین روی بقا بلند مدت بیماران اثر معنی داری داشتند (01/0>P). اثر تری گلیسرید روی بقای بلند مدت در مرز معنی داری قرار داشت (065/0=P). همچنین اثرHDL، FBS و کلسیم روی بقاء کوتاه مدت معنی دار بود (01/0>P). ولی LDL در مرز معنی داری قرار داشت (088/0=P).
مدل های شفایافته می تواند در شرایط مناسب برای تحلیل بقا بیماران دیالیزی به کار روند و بقای بلند مدت بیماران را از بقای کوتاه مدت جدا کنند. این ابزار آماری می تواند تفسیر ظریف تر و دقیق تر از آنچه که در داده های بقا وجود دارد، ارائه کند.