نقص پردازش زمانی شنوایی در کودکان مبتلا به نارساخوانی نارسانویسی

پردازش زمانی شنوایی جنبه مهمی از عملکرد شنوایی است و نقص در آن می تواند مانع کسب گفتار، زبان و خواندن شود. وضوح زمانی از زیرمجموعه های پردازش زمانی است و با آزمون های تشخیص فاصله قابل ارزیابی است. از آنجا که اختلالات واج شناختی کودکان نارساخوان نارسانویس به نقایص پردازش زمانی شنوایی هم مربوط است، این مطالعه با هدف بررسی نتایج آزمون فاصله در نویز در آنها انجام شده است.

آزمون فاصله در نویز روی 28 کودک هنجار و 24 کودک نارساخوان نارسانویس 12-11 ساله انجام شد. سپس میانگین آستانه تقریبی و درصد پاسخ های درست در دو گروه مقایسه شد.

میانگین آستانه تقریبی و درصد پاسخ های درست گوش راست و چپ در دو گروه تفاوتی نداشت. میانگین آستانه تقریبی کودکان نارساخوان نارسانویس با 97/6 و انحراف معیار 09/1 میلی ثانیه بیشتر از گروه هنجار با 05/5 و انحراف معیار 92/0 میلی ثانیه و میانگین پاسخ های درست آنها با 05/58 و انحراف معیار 98/4 درصد کمتر از گروه هنجار با 97/69 و انحراف معیار 16/7 درصد به دست آمد(p<0/001).

وضوح زمانی ناهنجاری در کودکان نارساخوان نارسانویس براساس آزمون فاصله در نویز دیده شد. از آنجا که نواحی ساقه مغز و قشر شنوایی، بخشی از پردازش زمانی شنوایی را عهده دار هستند، احتمالا تفاوت های ساختاری و عملکردی افراد هنجار و نارساخوان نارسانویس در این نواحی سبب رمزگذاری ناهنجار اطلاعات زمانی شنوایی و در نتیجه نقایص پردازش زمانی شنوایی می شود