استفاده از روش های تصمیم گیری چند شاخصه برای انتخاب استاد راهنمای پایان نامه دوره دکتری

انتخاب استاد راهنمای پایان نامه یکی از انتخابهای بسیار مهم و بحرانی دوره دکتری است. دانشجویان معمولا با در نظرگرفتن معیارهایی از قبیل شهرت علمی استاد راهنما، تعداد پایان نامه های راهنمایی شده، نظارت مستمر و غیره استاد راهنمای خود را انتخاب می کنند. با در نظر گرفتن این معیارها در انتخاب استاد راهنما، اغلب این امر به صورتی ذهنی و شهودی صورت می گیرد که موجب نارضایتی، تاخیر در تکمیل و پایین آمدن کیفیت پایان نامه می شود. در این پژوهش سعی شده است با استفاده از دو روش تصمیم گیری چند معیاره، روش نوینی در انتخاب استاد راهنمای پایان نامه دوره دکتری ارائه شود. برای شناسایی معیارهای کلیدی انتخاب استاد راهنما از مرور ادبیات و نمونه گیری هدفمند استفاده شد. با روش نمونه گیری هدفمند 37 نفر از دانشجویان سال آخر دوره دکتری دانشگاه تربیت مدرس تهران انتخاب و از طریق پرسشنامه مهم ترین معیارها برگزیده شدند. در این پژوهش برای اولویت بندی و یافتن میزان اهمیت شاخصهای انتخاب استاد راهنما، از فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده و در نهایت، برای رتبه بندی استادان راهنما و مقایسه آنها از روش تاپسیس (TOPSIS) سود برده شده است. نتایج این تحقیق نشان داد که بین اولویت خواسته های نمونه و نمونه انتخابی تفاوت وجود دارد. شهرت علمی در درجه اول اهمیت از نظر نمونه و نظارت مداوم از نظر نمونه انتخابی مهم ترین معیار بیان شد.