مقایسه نحوه پیش بینی قصد و رفتارهای ورزشی بر اساس نظریه خودکارآمدی و نظریه رفتار برنامه ریزی شده

هدف اصلی از انجام این مطالعه، مقایسه پیشگویی قصد و رفتار فعالیت جسمانی با استفاده از نظریه خودکارآمدی و نظریه رفتار برنامه ریزی شده است.
این پژوهش، یک مطالعه مقطعی تحلیلی با هدف تعیین پیشگویی کننده های قصد و رفتار فعالیت جسمانی بود که در آسایشگاه کهریزک شهر تهران انجام شد. نمونه مورد نظر در این مطالعه 60 نفر فرد سالمند سالم سن 60 تا 85 سال بودند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه بر اساس نظریه خودکارآمدی و رفتار برنامه ریزی شده بود. داده ها بر اساس نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون تحلیل رگرسیون چند مرحله ای تجزیه و تحلیل شد.
یافته های این مطالعه نشان داد که نظریه خودکارآمدی، 4/23 درصد و سازه های نظریه رفتار برنامه ریزی شده، 6/35 درصد از واریانس قصد و نیز خودکارآمدی 3/21 درصد و رفتار برنامه ریزی شده 7/15 درصد از واریانس رفتار فعالیت جسمانی را پوشش داده اند.
با توجه به نقش نظریه خودکارآمدی و سازه نگرش احساسی در پیشگویی قصد و نظریه خودکارآمدی و نگرش ابزاری در پیشگویی رفتار، نتایج این مطالعه بر لزوم توجه به مولفه های فوق، به منظور آموزش قصد و رفتار فعالیت جسمانی در سالمندان، تاکید می کند.