بررسی میزان ایفای نقش های حرفه ای پرستاران در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مراقبت های پرستاری به عنوان یک جزء اساسی از خدمات بهداشتی درمانی از اهمیت بسیاری برخوردار است. ارایه خدمات مطلوب پرستاری بستگی به ایفای نقش های مختلف دارد. هدف از این مطالعه، تعیین میزان ایفای نقش های حرفه ای پرستاران، جهت تعیین کیفیت خدمات پرستاری بود.
پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود و بر روی 154 نفر از پرسنل پرستاری شاغل در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. پرستاران با روش نمونه گیری خوشه ایو تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه پژوهشگر ساخته ایفای نقش های آموزشی (14 سوال)، حمایتی (17 سوال)، حفاظتی (11 سوال)، هماهنگی (6 سوال) و مراقبتی (17 سوال) بود که به دو روش مشاهده و خوداظهاری تکمیل گردید. مدت زمان مشاهده هر پرستار، یک شیفت کامل صبح بود. مشاهده توسط دو مشاهده گر همزمان انجام شد و در انتها، فرم خوداظهاری توسط پرستار مورد مشاهده تکمیل گردید. میانگین نتایج مشاهده و خوداظهاری در هر نقش، نشان دهنده میزان ایفای آن نقش بود.
از 154 نفر شرکت کننده در پژوهش حاضر، 8/70% زن و بقیه مرد بودند. میانگین سنی واحدهای پژوهش 6/32 سال و میانگین سابقه کار 5/8 سال بود. میانگین نمرات ایفای نقش آموزشی 2/20 ±42، نقش حمایتی 2/19±47، نقش حفاظتی 1/20±2/63، نقش هماهنگی 4/21 ±58 و نقش مراقبتی 1/12 ±4/72 بود که از این میان در نقش آموزشی 7/9%، در نقش حمایتی 3/12%، در نقش حفاظتی، 8/33%، در نقش هماهنگی 4/27% و در نقش مراقبتی 5/43% پرستاران وظایف خود را در سطح مطلوب انجام می دادند. در نهایت، بین متغیرهای سن (004/0= p و 344/0= r) و سابقه کار پرستاران (001= p و 303= r) با میزان ایفای نقش های حرفه ای همبستگی مستقیم معنادار وجود داشت.
با توجه به نتایج به دست آمده، میزان ایفای نقش های حرفه ای پرستاران، به ویژه در زمینه نقش آموزشی قابل قبول نبود. لازم است، مدیران پرستاری با برنامه ریزی های مناسب و ایجاد بسترهای لازم آموزشی و انگیزشی در توسعه نقش های حرفه ای پرستاران و به دنبال آن افزایش کیفیت خدمات پرستاری تلاش نمایند.