تاثیر حضور و نفوذ صوفیان نقشبندی در دستگاه حاکمه ی بابری (1118-932ق)

ورود بابریان به عرصه ی سیاسی هندوستان با حضور و نفوذ صوفیان نقشبندی در آن خطه مقارن بود.دیدگاه های خاص بزرگان فرقه ی نقشبندی در لزوم نزدیکی به امراء وسلاطین از یک طرف، و ارادت اجدادی تیموریان و اخلاف آنان (بابریان) در هند از طرف دیگر، زمینه ی حضور و نفوذ آنان را در مسایل این عصر بیش از پیش فراخ تر نمود. از این رو، رد پای فکری و سیاسی صوفیان این فرقه به طور آشکار و نهان در حوادث عصر تیموری هویداست.در واقع، تاثیر و نفوذ فکری این فرقه، به ویژه در دو حادثه ی مهم عصر بابری، یعنی اصلاحات دینی اکبر وپیامدهای آن و سیاست دینی اورنگ زیب، موید اهمیت انکار ناپذیر این فرقه و لزوم بررسی چگونگی حضور و نفوذ این فرقه در عصر بابری است. نویسنده در این مقاله با استفاده از منابع مکتوب، در پی یافتن چگونگی تاثیر فکری و سیاسی بزرگان این فرقه و تعامل آنان با دربار بابری است.