ارزیابی امنیت استاتیکی و دینامیکی سیستم قدرت بر اساس ریسک و بهبود آن به وسیله برنامه ریزی مجدد تولید

تعیین سطح امنیت سیستم قدرت، به طور سنتی با استفاده از معیارهای قطعی انجام می پذیرد. با استفاده از این معیار در نهایت نقاط بهره برداری سیستم قدرت به دو دسته دارای امنیت و فاقد امنیت دسته بندی می شود. اگر در صورت وقوع یک خطای مشخص، متغیرهای بهره برداری از حدود خود خارج شوند (شرایط فاقد امنیت) لازم است تصمیمات پیشگیرانه ای اتخاذ شود تا از امنیت سیستم در صورت وقوع خطا اطمینان حاصل گردد. علاوه بر معیار قطعی جهت تعیین سطح امنیت سیستم قدرت، اخیرا از معیار احتمالاتی و یا معیار بر اساس ریسک استفاده می شود. ارزیابی امنیت بر اساس ریسک، بر محاسبه شاخص ریسک استوار می باشد.
در این مقاله شاخص های ریسک امنیت استاتیکی و امنیت دینامیکی مطالعه و بررسی شده است. یک شاخص جدید ریسک پایداری گذرا تعریف شده و از آن در تصمیمات بهره بردار استفاده شده است.
به طور معمول امنیت به عنوان یک قید در تصمیمات بهره برداری در نظر گرفته می شود. در این مقاله برای اولین بار، شاخص ریسک امنیت استاتیکی به عنوان تابع هدف و شاخص ریسک امنیت دینامیکی به عنوان قید مساله برنامه ریزی مجدد تولید لحاظ شده است. تصمیم بهره بردار در دو حالت ارزیابی قطعی و ارزیابی بر اساس ریسک مقایسه شده است. متغیر حالت بهره برداری، میزان توان اکتیو تولیدی نیروگاه ها و ولتاژ مرجع ژنراتورها بوده و از الگوریتم بهینه سازی گروهی پرندگان به دلیل کارایی بالای آن جهت رسیدن به نقطه بهینه تولید استفاده شده است. تابع هدف پیشنهادی شامل حداقل سازی هزینه تولید و حداکثرسازی امنیت (حداقل سازی شاخص ریسک امنیت) و قید مساله شامل در محدوده بودن شاخص ریسک پایداری گذرا می باشد. قابلیت بالای روش پیشنهادی بر روی شبکه 24 شین IEEE نشان داده شده است.