بررسی وضعیت ناامنی غذایی و برخی عوامل اجتماعی اقتصادی موثر در بیماران تازه تشخیص داده شده مبتلا به دیابت نوع 2 در شیراز- 1390
ناامنی غذایی به عنوان فراهمی محدود یا نامطمئن غذای کافی در همه اوقات برای یک زندگی سالم و فعال تعریف میشود. دیابت ملیتوس، از شایعترین بیماری های متابولیک است که با عوارض و مرگ و میر قابل توجه همراه بوده و اخیرا به عنوان یک اولویت بهداشتی در ایران مطرح شده است. مطالعات اخیر بیانگر شیوع گسترده ناامنی غذایی و دیابت در جامعه ایرانی میباشند، هدف مطالعه حاضر بررسی وضعیت ناامنی غذایی و برخی عوامل اجتماعی اقتصادی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
مواد و روشها: این مطالعه به صورت مقطعی روی 135 بیمار جدید 30 تا 60 ساله مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. مشخصات عمومی و اجتماعی اقتصادی و وضعیت ناامنی غذایی به ترتیب با استفاده از پرسشنامه های عمومی و امنیت غذایی خانوار 18 گوی های سازمان کشاورزی ایالت متحده آمریکا (USDA) و فعالیت بدنی توسط پرسشنامه فعالیت بدنی مت بررسی گردید. داده ها با آزمونهای آماری مجذور کای، تی مستقل و رگرسیون لوجستیک تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: میزان شیوع ناامنی غذایی در جمعیت مورد مطالعه 7/66 درصد بود. ناامنی غذایی با سطح اقتصادی، تحصیلات، میزان درآمد، داشتن فرزند زیر 18 سال، بعد خانوار و تعداد فرزندان ارتباط آماری معنیداری داشت(05/0>p). اما با متغیرهای دیگر شامل وضعیت شغلی، وضعیت تاهل، سابقه فامیلی بیماری، سن، جنس و فعالیت بدنی ارتباط آماری معنیداری نداشت.
با توجه به شیوع بالاتر ناامنی غذایی در بیماران دیابتی میتوان گفت که احتمالا بروز دیابت در افراد ناامن غذایی بالاتر است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.