تعیین خصوصیات تجزیه پذیری و تخمیری برخی مواد غذایی با استفاده از روش کیسه های نایلونی و آزمایشگاهی

هدف از انجام این تحقیق تعیین بخشهای مختلف پروتئین و تعیین خصوصیات تجزیه پذیری و تخمیری علف یونجه، دانه جو و دانه ذرت به روش کیسه های نایلونی و تولید گاز بود. در این آزمایش از دو راس گوسفند نر بالغ اخته فیستوله دار قزل استفاده شد. داده های بدست آمده با استفاده از طرح کاملا تصادفی مورد تجزیه قرار گرفتند. علف یونجه در مقایسه با سایر خوراکهای مورد آزمایش دارای مقادیر بیشتری از پروتئین حقیقی و پروتئین محلول در بافر بود. از لحاظ نیتروژن غیر محلول در شوینده اسیدی بیشترین و کمترین مقدار در بین مواد خوراکی مربوط به یونجه و دانه ذرت بود. میزان گاز تولیدی ناشی از تخمیر مواد غذایی در ساعات 2، 4، 6، 8، 12، 16، 24، 36 و 48 ساعت بعد از انکوباسیون اندازه گیری شد. 48 ساعت پس از انکوباسیون دانه جو و یونجه بیشترین و کمترین میزان گاز تولیدی را به خود اختصاص دادند (به ترتیب با 84/335 و 82/244 میلی لیتر گاز به ازای هر گرم ماده خشک). پتانسیل تولید گاز (a+b) یونجه، ذرت و جو به ترتیب 16/254، 81/298 و 27/374 میلی لیتر به ازای گرم ماده خشک بدست آمد (05/0>P). زمانهای انکوباسیون در روش کیسه های نایلونی شامل 0، 2، 4، 6، 8، 12، 16، 24، 36 و 48، 72 و 96 ساعت بود. ناپدید شدن ماده خشک برای ذرت در ساعات 24 و 48 انکوباسیون بیشتر از بقیه خوراک ها بود. علوفه یونجه کمترین میزان ناپدید شدن ماده خشک را در بین مواد خوراکی مورد آزمایش داشت. پروتئین خام دانه جو و علوفه یونجه بیشترین و کمترین مقدار a (بخش سریع تجزیه) را در بین خوراک ها، به ترتیب 77/16% و 16/14% داشتند. بخش با پتانسیل تجزیه پروتئین خام (b) و نرخ ناپدید شدن این بخش برای جو بیشتر از بقیه خوراک ها بود. در بین مواد خوراکی مورد آزمایش دانه جو و یونجه به ترتیب بیشترین انرژی قابل متابولیسم و پروتئین قابل متابولیسم را داشتند که نتایج حاصل را می توان در جیره نویسی دامها و تدوین جداول استاندارد تغذیه ای به کار برد.