نقش قوم گرایی در ناآرامی های اجتماعی

تعدد و تنوع اقوام گوناگون با فرهنگ های مختلف در ترکیب جمعیتی کشورها، حکومت ها را با چالش هایی روبه رو می کند. در کشور ما پاره فرهن گهای قومی در حاشیه کشور قرار دارند که این موقعیت جغرافیایی اقوام معادله امنیت ملی را پیچیده می کند و با توجه به این که این اقوام اغلب در حساس ترین حوزه های راهبردی کشور(حاشیه مرزها)، تحت نفوذ احتمالی کشورهای همسایه و گرایش به آن ها هستند باعث تهدید و آسیب پذیری به حاکمیت ملی می شود و از نقطه نظر راهبرد امنیت ملی از اهمیت زیادی برخوردار است. با این توصیف این مقاله به بررسی نقش قوم گرایی در توسعه بحران های اجتماعی می پردازد که از چهار فرض رابطه هم گرایی قومی، حمایت نهادی درون گروه و برون گروه بودن، احساس محرومیت قومی بر ناآرامی های اجتماعی بهره برداری شده است و هم چنین به این سوال که«آیا بین قوم گرایی و ناآرامی های اجتماعی رابطه وجود دارد» پاسخ داده می شود.
نوع تحقیق مورد استفاده کاربردی و از نظر روش تحقیق به صورت توصیفی پیمایشی است. به منظور آزمون فرضیه های تحقیق از بین 989 نفر دانشجویان مصوب ساکن در استان های مرزی بر اساس فرمول کوکران تعداد 165 نفر به صورت تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب و از طریق پرسشنامه محقق ساخته مورد سنجش قرار گرفت، پایایی پرسشنامه 0/81 از آلفای کرونباخ به دست آمد.