آیا می توان معیارهای سونوگرافیک جدیدی برای تشخیص فتق اینگوینال تعریف کرد؟

با توجه به این که استفاده از سونوگرافی در تشخیص هرنی اینگوینال رو به افزایش می باشد، این تحقیق در راستای بررسی سطح مقطع کانال اینگوینال در افراد مبتلا به هرنی اینگوینال و نیز میزان تغییر آن با انجام مانور والسالوا و مقایسه ی آن با افراد سالم طراحی گردید.
52 نفر در گروه افراد سالم و 35 نفر در گروه افراد مبتلا به فتق اینگوینال مورد بررسی قرار گرفتند. جهت مقایسه ی میانگین سطح مقطع در دو گروه از آزمون Student-t و جهت تعیین نقطه ی برش از منحنی ROC (Receiver operating characteristic) استفاده شد.
میزان تغییر سطح مقطع کانال اینگوینال با انجام مانور والسالوا نسبت به حالت خنثی در افراد بیمار به طور معنی داری از افراد سالم بیشتر بود. نقطه ی برش سطح مقطع کانال اینگوینال در حالت خنثی 5/63 میلی متر مربع، سطح مقطع کانال اینگوینال با انجام مانور والسالوا بیشتر از 5/72 میلی متر مربع و میزان تغییر سطح مقطع کانال اینگوینال با انجام مانور والسالوا نسبت به حالت خنثی 34 میلی متر مربع به دست آمد.
وجود لوپ روده با مشخصات قابل شناسایی در سونوگرافی، به خصوص پریستالتیسم در کانال اینگوینال، سطح مقطع کانال اینگوینال در حالت خنثای بیشتر از 5/63 میلی متر مربع، مقادیر سطح مقطع کانال اینگوینال با انجام مانور والسالوای بیشتر از 5/72 میلی متر مربع، تغییر سطح مقطع کانال اینگوینال با انجام مانور والسالوا نسبت به حالت خنثی به مقدار بیش از 34 میلی متر مربع و حرکت کانال اینگوینال بیشتر از 5 میلی متر مربع یافته های سونوگرافیک فتق اینگوینال هستند.