مفهوم سازی حقوق بشر دوستانه و آزادی و عدالت انسانی دوستانه تر از نگاه یک زن قبیله ای و همجنس گرا: توانمند سازی به حاشیه رانده شدگان از طریق حق خواندن و نوشتن

غالبا بحث بر سر این نیست که ما بر سر اهمیت مباحث منطقه ای با قابلیت جهانی شدن- که حاصل اطلاعات گردآوری شده در این عرصه و یا سایر عرصه های تحقیقاتی است – توافق داشته باشیم. بلکه تجارب شخصی نشان می دهد که معمولا این گونه مباحث بدون هیچ استفاده آکادمیکی، زینت بخش قفسه های کتابخانه هاست. در این نوشتار به دنبال تلاش نامتعارف برای درک تفاسیر تازه تر از مفهوم عدالت و آزادی از طریق ترکیب 60 به 40 تجارب شخصی و عمومی در عرصه گفتمان های جامعه شناختی، اقتصاد، روانکاوی، حقوق، فمینیسم، همجنس گرایی و مطالعه سیاسی که این مباحث سازنده حقوق بشر دوستانه و انسان دوستانه تر هستیم. در این نوشتار من به صورت فروتنانه تلاش خواهم کرد چهارچوبه ای برای معدود زنان به حاشیه رانده شده توسط «دیگران» و «مردان» هندی که صدای شان شنیده نمی شود و همواره تحت تجاوز سرکوب بوده و نادیده گرفته می شوند، فراهم کنم. این مقاله یک رمان و به احتمال زیاد تنها چشم انداز جریان اصلی جنسیتی، قبیله ای و همجنس گراست که به زنانی می پردازد که گاه به واسطه حقوق غیر دوستانه و گاه به خاطر شرایط اجتماعی، در حاشیه قرار گرفته اند. نوشتار حاضر بر آن است که چگونه حق خواندن و نوشتن می تواند چنین افرادی را برای بهره گیری از حقوق انسانی شان توانمند ساخته و در دوره های صلح و خشونت از آنان به خوبی محافظت کند.