اثر کم کاری تیروئیدی جنینی بر سطح سرمی و بافتی متابولیت های اکسید نیتریک در زاده های بالغ موش های صحرایی نر

در بررسی های مختلف در کم کاری تیروئیدی کاهش سنتز اکسید نیتریک (NO) گزارش شده است. مصرف نیترات با افزایش متابولیت های NO یعنی نیترات و نیتریت (NOx) در سرم همراه می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی سطح NOx در سرم و بافت های قلب، آئورت و ریه در زاده های موش های صحرایی مبتلا به کم کاری تیروئید جنینی بود.
کم کاری تیروئید در موش های ماده با استفاده از پروپیل تیواوراسیل در آب آشامیدنی (از ابتدا تا انتهای حاملگی) القا گردید. زاده های نر گروه کم کار تیروئید و کنترل، تا زمان بلوغ نگه داری و به 4 گروه تقسیم شدند: گروه های کنترل و کم کاری تیروئید با تزریق نیترات سدیم (10 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن) و گروه های کنترل و کم کاری تیروئید بدون تزریق. غلظت NOx نمونه های سرم و بافت آن ها با روش گریس بررسی گردید.
NOx در سرم یک ساعت بعد از تزریق نیترات در هر دو گروه به بیشینه میزان خود رسید. بعد از ساعت اول NOx سرمی در هر دو گروه کاهش یافت و شیب این کاهش در گروه کم کاری تیروئید جنینی بیشتر بود. در قلب و آئورت، غلظت NOx در گروه کم کاری تیروئید جنینی به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود. به دنبال تزریق نیترات، در گروه کنترل غلظت NOx تنها در قلب و ریه افزایش یافت، ولی در گروه کم کاری تیروئید جنینی در هر سه بافت افزایش مشاهده شد.
متابولیسم NOx در موش های بالغ با کم کاری تیروئیدی جنینی با گروه کنترل متفاوت می باشد و هورمون های تیروئیدی در متابولیسم NOx نقش اساسی دارند که خود را در زمان بلوغ نشان می دهد.