نقدی بر معنویت گرایی عصر جدید

این مقاله به یکی از وجوه مشترک معنویت‌گرایی‌های نوظهور می‌پردازد و آن را به نقد می‌کشد. این وجه مشترک، خودمختاری افراد در مسایل معنوی است. در معنویت‌گرایی‌های جدید با عنوان زندگی اصیل یا «زیستن زندگی خود» یا با تعبیر «خودت انجامش بده»، این ایده به ظاهر مترقیانه را ترویج می‌کنند که فرد تنها با توسل به یافته‌های خود می‌تواند دردهای معنوی‌اش را درمان کند. نویسنده، ریشه این نگرش را در اندیشه بنیان‌گذاران نهضت پروتستان می‌داند که در مقابل سلطه کلیسا به نفی مرجعیت رسمی دین پرداختند. این امر سبب شد تا مردمان عصر حاضر دیگر هیچ نوع مرجعیتی را در امور دینی و معنوی نپذیرند و به شکل خودمختار به مسایل معنوی خود بپردازند. نویسنده با بیان مثال‌هایی سعی می‌کند پی‌آمد این نوع نگاه را در امور معنوی نشان دهد و بگوید که در امور معنوی، بدترین معلم انسان‌ها، نفس آنهاست؛ چرا که به هوا و هوس همیشه متمایل است و به فرمان‌های معنوی آن نمی‌توان اعتماد کرد.