بررسی اثرات استرس مزمن چندگانه ترتیبی، بر ساختار میکروسکوپی قشر مخچه موش صحرایی نر

افزایش استرس به دنبال پیشرفت تکنولوژی، می تواند باعث اختلال در فعالیت بافت ها و اعضای بدن شود. با توجه به نقش مخچه در هماهنگی حرکات بدن، مطالعه حاضر به منظور بررسی آثار استرس بر روی قشر مخچه موش صحرایی انجام شد.
روش تحقیق: 18 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، به صورت تصادفی به 2 گروه مساوی تقسیم شدند. حیوانات در گروه تحت استرس، به مدت 10 روز، در معرض استرس های مختلف به صورت محرومیت غذایی، محرومیت آب، بی حرکتی در دمای 4 درجه، شنای اجباری و ایزولیشن قرار گرفتند؛ در حالی که حیوانات گروه کنترل، بدون هیچ مداخله ای در قفس های خود نگهداری شدند. پس از مدت مورد نظر، حیوانات بیهوش شده و مخچه آنها جدا و وزن شد. پس از آماده کردن برش های میکروسکوپی از لب راست مخچه و رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، تعداد و اندازه سلول های پورکینژ و ضخامت لایه مولکولار قشر مخچه، با برنامه نرم افزاریImage Tool، در گروه های مورد مطالعه تعیین شد و داده ها از نظر آماری در سطح معنی داری 05/0P< مقایسه گردید.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میانگین تعداد و اندازه سلول های پورکینژ، در گروه تحت استرس (به ترتیب 87/1±17/6 و 7/14±75/89) نسبت به گروه کنترل (به ترتیب 65/1±43/8 و 25/17±68/96) کاهش معنی داری داشت (به ترتیب 001/0 P< و004/0(P<، ولی میانگین ضخامت لایه ملکولار در گروه تحت استرس، تفاوت معنی داری نسبت به گروه کنترل نداشت.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استرس مزمن چندگانه ترتیبی، با کاهش اندازه و تعداد سلول های پورکینژ، احتمالا اثرات منفی بر قشر مخچه موش دارد.