مقایسه ویژگی های سرشتی منشی شخصیت در میان افراد معتاد، افسرده و مضطرب با افراد عادی

این پژوهش با هدف مقایسه ویژگی های شخصیتی کلونینجر در میان افراد معتاد، افسرده، مضطرب و عادی اجرا شد. روش پژوهش پس رویدادی و جامعه آماری شامل چهار گروه از افراد معتاد، مضطرب، افسرده و عادی در شهر بجنورد بود که از میان آنها، 30 معتاد، 30 افسرده، 30 مضطرب و30 فرد عادی انتخاب شدند. ابزار سنجش، پرسشنامه سرشت و منش (TCI، کلونینجر و همکاران، 1991) بود. داده ها از طریق تحلیل واریانس دوراهه، تحلیل واریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. نتایج نشان داد در بعد پشتکار، گروه اضطرابی و گروه افراد عادی نسبت به افراد معتاد تفاوت معناداری دارند (01/0 > P). در بعد نوجویی، گروه معتاد از سه گروه دیگر و در بعد اجتناب از آسیب، گروه اضطرابی نسبت به دیگر گروه ها تفاوت معناداری داشتند (01/0 > P). در بعد وابستگی به پاداش، بین افراد عادی و معتاد تفاوت معناداری به دست آمد (01/0 > P). همچنین نتایج نشان داد که در بعد خود راهبری، بین گروه های چهارگانه پژوهش با یکدیگر تفاوت معناداری وجود ندارد(05/0 P >)، اما در بعد تعالی بخشی خود، بین گروه معتادان با گروه افراد عادی و دو گروه اضطرابی و افسرده نیز با گروه افراد عادی (05/0 P <) و در بعد همکاری، گروه معتادان و گروه افسرده با گروه افراد عادی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0 P ≤).