مقایسه مدل های در تخصیص منابع آب MIKE BASIN و WEAP (مطالعه موردی: رودخانه تالوار)

کمبود منابع آب در دسترس از یک سو و از سوی دیگر افزایش مداوم تقاضای آب، موجب بر هم خوردن تعادل در سیستم های عرضه- تقاضای منابع آب شده است. بنابراین برنامه ریزی برای تخصیص کارآمد منابع آب اهمیت بسیاری پیدا کرده است. در سال های اخیر مدل ها و ابزار های متعددی به منظور شبیه سازی مسایل تخصیص آب توسعه یافته است. از مدل های مطرح در این خصوص، مدل های MIKE BASIN و WEAP می باشند که ارزیابی توانایی آن ها هدف این پژوهش را رقم می زند. در این پژوهش ابتدا قابلیت ها و امکانات مدل سازی دو مدل بررسی گردید و سپس با تعریف دو مثال، مدل ها در زمینه تخصص اولویت محور و همچنین براساس بهره برداری مخزن، بررسی و در نهایت براساس شاخص اطمینان پذیری، عملکرد و نتایج دو مدل مقایسه و تحلیل شدند. علاوه بر مثال های فرضی، مدل ها برای بخشی از رودخانه تالوار از سرشاخه های رودخانه قزل اوزن نیز اجرا شدند که این سیستم با 10 گره مصرف (شرب و کشاورزی) و 3 مخزن تعریف گردید. در زمینه تخصیص اولویت محور و تعریف اولویت ها، هر دو مدل رفتار و عملکرد متفاوتی اعمال می کنند اما در زمینه قوانین بهره برداری و همچنین شبیه سازی مخزن نتایج دو مدل کاملا یکسان می باشد. نتایج شاخص اطمینان پذیری نشان می دهد که در شبیه سازی MIKE BASIN، با توجه به دردسترس گذاشتن آب بیش تر به گره های بالاتر تا حدی با آن چه در واقعیت اتفاق می افتد انطباق بیش تری دارد، اما در زمینه بهینه سازی و توزیع یکسان کمبود های بین گره ها، مدل WEAP بهتر عمل کرده است.