تاثیر اتیل استر اسیدهای چرب موجود در سوخت بیودیزل بر عملکرد موتور دیزل

منواسترهای اسید چرب موجود در سوخت بیودیزل (پالمیتیک، استئاریک، اولئیک، لینولئیک و لینولنیک) خواص ترموفیزیکی سوخت را تحت تاثیر قرار می دهند که آن هم مستقیما بر فرایند احتراق و عملکرد موتور تاثیر می گذارد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر هر یک از منواسترهای اسید چرب موجود در سوخت بیودیزل بر توان ترمزی موتور دیزل است. سوخت بیودیزل مورد استفاده اتیل استر اسیدهای چرب حاصل از روغن آفتاب گردان، سویا، ذرت، کلزا و روغن پسماند و مخلوط های آن ها با یکدیگر است. سوخت های بیودیزل در شرایط بار کامل و دور بیشینه توان (rpm2000) بر روی موتور دیزل MT4-244 مورد آزمون قرار گرفتند. سپس، توان ترمزی موتور به صورت مدل رگرسیون غیرخطی چندگانه برحسب تابعی از درصد منواسترهای اسید چرب مدل سازی شد. نتایج مدل سازی نشان داد که اسیدهای چرب اشباع با زنجیره هیدروکربنی کوتاه، یعنی استئارات (C16=0) و پالمیتات (C18=0) با ضرایب تاثیر 2526/4+ و 977/0+، تاثیر بیشتری بر تولید توان موتور دارند و اسیدهای چرب غیراشباع با زنجیره هیدروکربنی بلند، یعنی اولئات (C18=1)، لینولئات (C18=2) و لینولنات (C18=3) با ضرایب تاثیر 684/0+، 375/0+ و 558/0-، تاثیر کمتری بر تولید توان موتور دارند. همچنین، نتایج نشان داد که با افزایش مقدار اشباع نشدگی اسیدهای چرب موجود در سوخت بیودیزل تولید توان موتور کاهش می یابد، به نحوی که وجود اتیل استر لینولنات (C18=3)، که دارای سه پیوند غیراشباع کربن-کربن است، تاثیر منفی (558/0-) بر تولید توان دارد. لذا تولید سوخت بیودیزل از روغن هایی که دارای اسیدهای چرب اشباع بیشتر و اسیدهای چرب غیراشباع کمتری هستند، می تواند موجب افزایش تولید توان موتور شود.