احیای موات

این مقاله در صدد بررسی سه مسئله پیرامون احیای زمین های موات است. در ابتدا با استفاده از چهار دسته روایات، اثبات می شود که زمین های موات به حسب طبیعت اولیه شان ملک امام معصوم(ع) است. سپس به بررسی چگونگی تملیک زمین پس از احیای آن پرداخته شده و با بررسی چهار دسته از روایات و جرح و تعدیل میان آنها اینگونه نتیجه گرفته می شود که تمام زمین ها بعد از احیا نیز به صورت مطلق در ملکیت امام(ع) باقی می ماند و کسی که در آنها تصرف می کند، در صورتی که اجرت معینی از سوی امام(ع) برای زمین مشخص نشده باشد باید اجره المثل آن را به امام پرداخت کند، البته به جز شیعیان.
مسئله سومی که مقاله به آن پرداخته این است که اگر شخصی زمینی را احیا کند و سپس آن را رها کرد تا دوباره تبدیل به موات شود در صورتی که از اصل زمین اعراض کرده باشد فرد دومی که زمین را احیا می کند نسبت به زمین اولویت دارد ولی اگر فرد اول از اصل زمین اعراض نکرده و فقط نسبت به کارکردن روی زمین اهمال کرده باشد خود او نسبت به زمین سزاوارتر است.