بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی بر امید به زندگی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

مالتیپل اسکلروزیس (Multiple sclerosis: M.S) جزء گروهی از بیماری های سیستم عصبی است که با تخریب غلاف میلین راه های عصبی همراه است. عوارض این بیماری به دلیل ماهیت ناتوان کننده ی آن تمام جنبه های زندگی فرد مبتلا را در بر می گیرد و در نتیجه امید به زندگی بیمار را کاهش می دهد. کاهش امید به زندگی درتشدید بیماری های مزمن از جمله مالتیپل اسکلروزیس نقش چشمگیری دارد. این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی درمان گروهی شناختی- رفتاری(Cognitive behavioral therapy: CBT) بر امید به زندگی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام شده است.
پژوهش از نوع آزمایشی همراه با گروه آزمایش و کنترل بود. آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و یک پیگیری یک ماهه مورد ارزیابی قرار گرفتند. تعداد 30 بیمار مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (M.S) مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی سینای شهر ساری انتخاب و به شیوه تصادفی به گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (n1=n2=15). آزموددنی های گروه آزمایشی یک دوره ی 12 جلسه ای گروه درمانی شناختی- رفتاری در طول 3 ماه دریافت کردند و گروه گواه در این مدت در لیست انتظار درمان قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها، آزمون امید به زندگی حلاجیان (1389) بود. برای تحلیل داده ها علاوه بر استفاده از آمار توصیفی از تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده شد.
یافته های پژوهش نشان داد که میانگین نمرات امید به زندگی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در مرحله پس آزمون و پیگیری به صورت معنی داری افزایش یافته است (0001/0< p).
با توجه به اثر بخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر افزایش امید به زندگی بیماران مبتلا به MS به نظر می رسد که گنجاندن دوره گروه درمانی شناختی- رفتاری در فرآیند درمان بیماران مبتلا به MS می تواند به سلامت روان این بیماران به ویژه افزایش امید به زندگی آن ها منجر شود.