کاربرد نشانگرپروتئین های ذخیره ایبذردرجداسازی هفت رقم سویا (Glycine max)

هدف از این مطالعه بررسی تفاوت هفت رقم بذر سویاتحت کشت در ایران بر اساس الگوی پروتئین های ذخیره ای بذر با استفاده از روشSDS-PAGE می باشد.
پروتئین محلول کلدانه از هفت رقم سویا تحت کشت در ایران شامل: GK،L17، ساری،033،032،تلار و سحر استخراج و اندازه گیری شد.سپسالگویالکتروفورزیپروتئین های ذخیره ای دانه های هفت رقم سویا با روش SDS-PAGE بررسی گردید. تراکم نسبی باندهای پروتئینی به وسیله نرم افزار آنالیز شد. همچنین بر پایه حضورو غیاب باندهاو با تحلیل خوشه ای،روابط خویشاوندیارقام سویا ارزیابیگردید.
نتایج حاصل از آنالیز محتوای پروتئین کل دربذرهای هفت رقم سویا نشان داد که تنها در یک رقم محتوای پروتئین کل به صورت معنی داری نسبت به سایر واریته ها کمتر بود. در این مطالعهبر روی ژل 11 باند اصلی و پلی مورفیک برای بررسی تنوع ژنتیکی تشخیص داده شد و آنالیز گردید. در این باندها تفاوت در شدت بیان پروتئین ها در میان ژنوتیپ های مختلف مشاهده شد.روابطخ ویشاوندیمیان هفت رقم سویابرپایه الگوی پروتئینی دانه های سویابررسی گردید و رقم هایی که دارای بیشترین و کمترین شباهت بودند مشخص شدند.
الگوی پروتئینی بذرهای سویا بر پایه حضور و عدم حضور باندهای پروتئینی می تواند تنوع ژنتیکی را مشخص سازد و همچنین شناساگرهای پروتئینی خاصی معرفی کند که در شناسایی ارقام مختلف استفاده گردد.